Charon werd op 22 juni 1978 ontdekt door de sterrenkundige James Christy van het US Naval Observatory. Hiervoor werd een telescoop van 1,55 meter in de NOF gebruikt. Hier zijn een tiental interessante feiten en cijfers over de maan Charon.
Pluto's maan is ongeveer 4,5 miljard jaar geleden gevormd.
Charon, ook bekend als Pluto I, is de grootste van de vijf bekende natuurlijke satellieten van de dwergplaneet Pluto.
Pluto en Charon draaien in een gemeenschappelijk zwaartepunt net boven het oppervlak van Pluto. Dit wordt het barricadecentrum genoemd.
Charon is een van de vijf bekende manen van Pluto.
Technisch gezien draaien Charon en de dwergplaneet Pluto om de aarde en worden ze beschouwd als een binair systeem.
Charon is de binnenste en grootste maan van alle vijf manen van de dwergplaneet Pluto.
Twijfels over het bestaan van Charon werden weggenomen toen Pluto tussen 1985 en 1990 een periode van vijf jaar van wederzijdse verduisteringen en overgangen inging. Dit gebeurt wanneer het baanvlak van Pluto-Charon zich aan de rand van de aarde bevindt, wat slechts met twee tussenpozen voorkomt in Pluto's 248-jarige omlooptijd.
NASA's New Horizons-ruimtevaartuig is het enige ruimtevaartuig dat de dwergplaneet Pluto, Charon en zijn andere vier manen bezoekt.
Het is de grootste bekende satelliet van zijn moederlichaam omdat hij maar half zo groot is als Pluto.
Charon was oorspronkelijk bekend onder de voorlopige naam S / 1978 P 1, onder de destijds tot stand gekomen conventie.
Het ruimtevaartuig New Horizons naderde Charon binnen een straal van 27.000 km.
Simulatiewerk gepubliceerd in 2005 door Robin Canup suggereerde dat Charon ongeveer 4,5 miljard jaar geleden zou kunnen zijn gevormd als gevolg van een botsing, vergelijkbaar met de aarde en de maan.
In tegenstelling tot de andere manen van Pluto, Hydra en Nix is Charon niet langwerpig van vorm.