Jarenlang werden wilde zwijnen beschouwd als dieren met een schadelijk effect, vooral op landbouwgewassen. Veel mensen beschouwen ze als potentieel gevaarlijke dieren en om deze reden is er alles aan gedaan om ze geleidelijk kwijt te raken. Deze houding leidde er uiteindelijk toe dat het midden en oosten van ons land in de jaren vijftig nauwelijks kon bogen op de aanwezigheid van deze dieren.
Ook zijn er bewust geen systemen in het leven geroepen om deze dieren te beschermen. Wilde zwijnen kunnen echter niet worden doorgestreept omdat ze, in tegenstelling tot de schijn, een grote invloed hebben op de processen die in de natuur plaatsvinden. De methode om naar voedsel te zoeken, maakt de grond effectief los en vermengt deze met de mulch. Daarnaast voeden wilde zwijnen zich met insecten en plagen die een negatieve invloed hebben op het ecosysteem. Hun rol is in zekere zin van onschatbare waarde.
1. Er zijn veel ongelukken gebeurd als gevolg van de ontmoeting tussen mens en zwijn. Dit betekent echter niet dat wilde zwijnen altijd en meedogenloos aanvallen. Het punt is dat wilde zwijnen er niet van houden om gestoord te worden, en elke plotselinge beweging kan worden geïnterpreteerd als een aanvalspoging. Wanneer u een wild zwijn tegenkomt, moet u absoluut kalm blijven en zo ver mogelijk weg van het dier. Een poging om abrupt te ontsnappen kan het dier alleen maar irriteren, daarom worden dergelijke methoden sterk afgeraden. Het vrouwelijke everzwijn, dwz de zeug die de jongen heeft, mag niet worden benaderd. In dit geval kan de zeug gevaarlijk zijn, omdat ze rekening zal houden met de veiligheid van haar biggen. Je moet er rekening mee houden dat jonge schattige wilde zwijnen zich over het algemeen niet in het bos verplaatsen zonder hun moeder. Ook al is het tijdelijk buiten ons bereik, het zal zeker reageren zodra het merkt dat iemand haar baby's lastigvalt.
2. De natuurlijke habitat van wilde zwijnen zijn bossen. Het is in hen dat ze voedsel vinden en zich veilig voelen. Het onzorgvuldig voeren van wilde zwijnen leidde echter tot een situatie die enigszins uit de hand begon te lopen. Beren die regelmatig worden gevoerd, verplaatsen zich graag in hele kuddes naar de omgeving van boerderijen en verliezen geleidelijk het vermogen om zelf aan voedsel te komen. Een duidelijk signaal van dit nog steeds voortschrijdende proces is de verandering in levensstijl. Vroeger functioneerden beren vooral 's nachts en toen gingen ze jagen. Door te voeren zijn ze overdag vaker en gewilliger op bevolkte plaatsen verschenen, en afvalbakken zijn hun prooi geworden.
3. Biggen, of jonge wilde zwijnen, worden vaak gestreept genoemd vanwege hun gestreepte haar, dat gelijkmatiger wordt naarmate ze ouder worden. Volwassen wilde zwijnen hebben bruin haar, dat in de winter iets vervaagd kan zijn. Wilde zwijnen rollen graag in aarde en modder. Heel vaak kun je wilde zwijnen vinden die vastzitten met boomhars, wat een extra beschermend pantser creëert en grasland wordt genoemd. Vrouwtjes zijn veel kleiner dan mannen, die bovendien zijn uitgerust met de zogenaamde pijpen, d.w.z. grote hoektanden die uit de bovenkaak groeien.
4. Wilde zwijnen hebben een perfect ontwikkeld reukvermogen. Dit is het belangrijkste zintuig, waardoor ze zich snel in de situatie kunnen oriënteren en zowel mogelijk gevaar als voedsel in de verte kunnen waarnemen. De situatie met het gezichtsvermogen is iets slechter vanwege de laterale afstand van de ogen. Dergelijke geplaatste ogen voorkomen dat de wilde zwijnen registreren wat er recht voor hen staat. Dit is de reden waarom men zegt dat een persoonlijke ontmoeting met een zwijn dat zich klaarmaakt om aan te vallen, moet eindigen met een ontsnapping, of liever een slalomloop. Het zwijn is te verward en begint misschien helemaal niet te jagen.
5. Een volwassen mannetje kan meer dan 300 kilogram wegen. Vrouwtjes daarentegen wegen over het algemeen niet meer dan 130 kilogram.
6. Wilde zwijnen zijn geen culinaire vasten. Ze eten graag afval dat op een vuilnisbelt wordt gevonden, hoewel ze in de natuurlijke omgeving voornamelijk eikels, paddenstoelen, insecten en per ongeluk gevonden karkassen eten.
7. Andere roofdieren behoren tot hun natuurlijke vijanden. In Polen vormen de beren de grootste bedreiging. In andere hoeken zijn de vijanden wilde katten, krokodillen en zelfs slangen.
8. Het wilde zwijn vestigde zich ook voorgoed in de cultuur en overtuigingen van bepaalde naties. De inwoners van Babylon waren er vast van overtuigd dat het zwijn de boodschapper van de goden was. Deze dieren werden zeer gerespecteerd in deze gebieden. De Scandinavische mythologie gaat ervan uit dat het zwijn de belangrijkste vertegenwoordiger was van de god van de vruchtbaarheid. Vlees van wilde zwijnen werd gegeten met als enig doel om enorme macht te verwerven. In sommige overtuigingen was het karakteristieke rollen in de modder een voorbode van de naderende oorlog. In het christendom symboliseerde hij kwade machten en zelfs de duivel zelf.
9. Gedomesticeerde varkens, die op veel bedrijven van groot belang zijn, zijn in feite de gedomesticeerde versie van het zwijn. Het is onmogelijk om precies te zeggen wanneer de domesticatie plaatsvond, hoewel het proces naar schatting meer dan elfduizend jaar geleden in Aziatische landen begon.
10. De dracht van de zeug duurt enkele tot twintig weken. Er kunnen maximaal twaalf gespeende dieren tegelijk worden geboren, die in de vroege levensfasen erg afhankelijk zijn van de zorg van hun moeder. Zij is het die hen moet voorzien van zowel toegang tot voedsel, d.w.z. tepels, als de warmte die de jongen direct na de geboorte zo hard nodig hebben.