Ara Pacis (Altaar van de Vrede) in Rome is het een monumentaal offeraltaar gebouwd ter ere van honderden fragmenten Octavianus Augustus, de keizer die een einde maakte aan de periode van bloedige burgeroorlogen die de hele Romeinse wereld in de laatste decennia van het bestaan van de republiek teisterden.
Het monument wordt beschouwd als een van de mooiste voorbeelden van monumentale sculpturen uit het vroege rijk. Tegenwoordig wordt het bewaard in een speciaal aangepast museumpaviljoen, waar we het in al zijn glorie kunnen bewonderen.
Altaar van de Augustijnse Vrede
Het verhaal van Ara Pacis begint 4 juli 13 v.G.T. Op deze dag wenste de Romeinse senaat de zegevierende campagnes van Octavianus Augustus te vieren Spanje en Gallië, stemde om een offeraltaar op te richten voor de keizer die terugkeert na drie jaar afwezigheid.
Augustus ging de geschiedenis in als degene die een einde maakte aan de periode van bloedige burgeroorlogen en de Romeinse staat verenigde. De tijden van zijn regering worden vaak aangeduid als: Pax Romana (Pools-Romeinse vrede) of Pax Augusta. Deze uitdrukkingen zijn afgeleid van een naam die voorheen weinig bekend was 13 v.G.T. godin van de vrede Paxwaaraan een altaar was gewijd en dat een tijdlang synoniem werd met het Romeinse Rijk.
Het Monument stond op Marsveldaan de westkant van de oude weg Via Flaminia (Cadeau Via del Corso), wat betreft 450 m vanaf de huidige locatie. De keuze van de plaats was niet toevallig, het was hier dat August triomfantelijk naar de stad zou terugkeren. Het werd gebouwd tussen de tempel voorafgaand aan het huidige Pantheon en het monumentale mausoleum van Augustus. Ten tijde van zijn oprichting was het Veld van Mars, in eenvoudige bewoordingen, een grote weide waar het leger en de jonge Romeinen oefenden, en het monument zelf stond alleen tussen het groen.
De bouw van de Ara Pacis ging door drie en een half jaar. De wijding van het altaar vond plaats 30 januari 9 v.G.T. (interessant, het was de verjaardag van August Livia's vrouw). Het monument stond echter in een modderige omgeving, waardoor het waarschijnlijk ondergronds is ingestort en binnen enkele eeuwen van de oppervlakte is verdwenen. Nog steeds in 2e eeuw het monument was zichtbaar, maar toen al steeg het niveau van de omringende grond met bijna drie meter.
Architectuur en reliëfs
Ara Pacis was een architectonisch monumentale Romeinse vorm het offeraltaar (Latijnse ara). Het centrale deel was het eigenlijke altaar dat op een platform met afmetingen werd geplaatst 6 bij 7 m. Het was omgeven door een muur van wit marmer gebouwd op een rechthoekig plan met afmetingen 11,6 bij 10,6 m. Het altaar was op het westen georiënteerd. Er waren twee ingangen naar het interieur. De achterste, op het oosten gericht, lag direct aan de Via Flaminia en was op zijn hoogtepunt. De westelijke ingang keek uit op het Marsveld beneden en had een trap.
De buitenmuren van de muur in de bovenste delen waren versierd met prachtige reliëfs in Griekse stijl over historische, mythologische en allegorische onderwerpen. De keuze van specifieke motieven was op geen enkele manier aan het toeval gewijd - elk van de scènes zinspeelde op de een of andere manier op de officiële ideologie van het vroege rijk en had een puur propaganda-dimensie. Rekening houdend met de sculpturale stijl, kan worden aangenomen dat de uitvoering ervan in opdracht van de beste Griekse kunstenaars is gedaan. De onderste delen van de buitenmuren waren bedekt met een decoratief ornamentpatroon bestaande uit acanthus flagellum.
Op de noord- en zuidmuren is een plechtige processie afgebeeld (het is mogelijk dat het een officiële processie was die werd georganiseerd in 13 v.G.T. ter gelegenheid van de oprichting van het altaar). De fragmenten zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven, waardoor het de oudste portretgroep in de Romeinse kunst met de keizer, zijn familie en vertegenwoordigers van de heersende klasse van Rome. Naast de naaste Augustus toont het reliëf de hoogste priesters, senatoren en ambtenaren, van wie sommigen kunnen worden geïdentificeerd aan de hand van hun voor- en achternaam (waaronder Marcus Agrippa, Gaius Caesar en Livia), evenals gewone inwoners. De belangrijkste persoonlijkheden bevonden zich aan de zuidkant en gelukkig, in tegenstelling tot de noordkant, hebben hun originele hoofden het overleefd. Er werd zorgvuldig nagedacht over de volgorde van de mensen die aan de processie deelnamen. In het geval van familieleden was het het resultaat van de relatie met de keizer en de lijn van opvolging, en in het geval van de anderen kwam het overeen met hun status in de staat van die tijd.
Aan beide zijden van de ingangen zijn bas-reliëfs die verwijzen naar de spirituele en materiële voordelen die de Eeuwige Stad te danken had aan de heerschappij van Augustus. De oostelijke muur, d.w.z. tegenover de Via Flaminia, diende als de openbare gevel van het gebouw. Het heeft twee reliëfs die verwijzen naar de universele missie van Rome met een motief. Rechts weergegeven de godin Roma omringd door Honos en Virtus, personificatie van eer en moed in de strijd.
Aan de linkerkant zien we een beeltenis van bas-reliëf Moeder Aarde (mogelijk een godin) Venus, de grote moeder van de familie Julian, die zou afstammen van de zoon van de legendarische Aeneas) met twee baby's in haar armen als symbool van vruchtbaarheid. Ze worden bewaakt door twee welwillende natuurgeesten Oceaan en Water. Een koe en een schaap rusten aan de voeten van de vrouw en het hele tafereel wordt gecompleteerd met fruit en bloemen. Dit beeld verkeert in goede staat dankzij de restauratie uitgevoerd in 1784 door Francesco Carradori.
De volgende twee reliëfs zijn op de westelijke muur geplaatst, dus degene die we direct na binnenkomst in het museum zullen zien. Een ervan toont een grot Luperkalwaar de wolvin Romulus en Remus moest voeden, en de andere toont het slachtoffer Aeneas, de legendarische voortvluchtige uit Troje. Hij wordt vergezeld door zijn zoon Ascanius. Octavianus Augustus bouwde zijn oprichtingsmythe als een afstammeling van de familie van Aeneas, de legendarische stamvader van de Romeinen, die, na te zijn ontsnapt uit Troje, in Lazio belandde.
Ook de binnenmuren van de buitenmuur waren bedekt met reliëfs. Hun onderste deel leek waarschijnlijk op een houten muur en het bovenste deel was bedekt met een naturalistisch motief. Het altaar zelf is ook versierd met bas-reliëfs, waarop een tafereel te zien is van een processie die op het punt staat drie dieren te offeren: een varken, een schaap en een stier. Naast dieren presenteert het priesters, vertegenwoordigers van de macht en vestals.
Latere geschiedenis en reconstructie van Ara Pacis Augustae
Uiteindelijk belandde het Vredesaltaar onder de grond en raakte het eeuwenlang in de vergetelheid. In die tijd was het Veld van Mars bedekt met gebouwen en veranderde het volledig van karakter. De eerste fragmenten van het monument werden gevonden tijdens de bouw Peretti Palace (eigendom van Palazzo Peretti) in 1568hoewel niemand op dat moment besefte wat er werkelijk werd gevonden. Tien fragmenten werden vervolgens opgegraven en naar verschillende woningen in Europa gestuurd, waaronder: Villa Medici in Rome, Uffizi-paleis in Florence, naar Wenen of Parijs.
Er werden nog eens zeventien fragmenten gevonden in 1859toen er bouwwerkzaamheden werden uitgevoerd aan de fundamenten van het paleis. Op dit punt waren de autoriteiten er vrijwel zeker van dat alle elementen in één monument pasten, dat hoogstwaarschijnlijk was gewijd aan Octavianus Augustus. Er kwam een doorbraak in de moderne geschiedenis van Ara Pacis 1903toen hij een archeoloog was, geboren in Lübeck, Duitsland Friedrich von Duhn ontdekte het doel van de gevonden fragmenten en bepaalde de exacte locatie van het altaar. Bovendien was het mogelijk om verdere opgravingen uit te voeren waarbij de volgende tientallen fragmenten werden ontdekt.
Gelukkig (voor het monument) en pech (voor de Italiaanse natie) in 1922 Benito Mussolini werd de premier van Italië. De fascistische dictator vergeleek zichzelf met de eerste Romeinse keizer en spaarde geen middelen om te eren 1938 De 2000e verjaardag van zijn geboorte. De bekroning van de vieringen was de onthulling van het gereconstrueerde Altaar van de Vrede.
Voordat men echter kon beginnen met het samenstellen van de gevonden fragmenten, was het noodzakelijk om in het tot nu toe onbereikbare gebied onder het paleis te komen, waar diep onder de grond (zelfs tot zeven meter naar beneden) het grootste deel van het monument stond er nog. Hiertoe werd het moderne gebouw gestut en tegen instorting beveiligd, waarna de drainage van de grond eronder begon, waardoor het in de op de laagste niveaus liggende overblijfselen kon komen. Als resultaat van de campagne die op grote schaal werd uitgevoerd, werd het opgegraven 75 grotere fragmenten en talloze kleinere. De overige elementen werden met succes geïmporteerd uit heel Europa - de uitzondering is een fragment van een processie uit de noordelijke fries die is vervangen door een afgietsel, waarvan het origineel in het Louvre in Parijs staat.
De Tiberdijk en de omgeving van het plein werden gekozen als nieuwe locatie voor het monument Piazza Augusto Imperatorein het centrum stond het monumentale mausoleum van Augustus. Voor dit doel werd een speciaal paviljoen gebouwd, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar werd beschadigd.
Na de oorlog werd lang nagedacht over het lot van het monument. Alleen op het einde XX eeuw een Amerikaanse architect kreeg de opdracht om een nieuw museumgebouw te ontwerpen Richard Meier. De hoofdtaak was het ontwerpen van een ruim paviljoen met constante vochtigheid en temperatuur binnen, dempende geluiden van een drukke straat Lungotevere in Augusta en met de tentoonstellingsruimte. Het gebouw, gebouwd van glas en staal, werd officieel geopend in april 2006.
Een bezoek aan het Museo dell'Ara Pacis
Ara Pacis Museum (eigendom van Museo dell'Ara Pacis) het richt zich uitsluitend op het Altaar van de Vrede, en het gereconstrueerde monument is het centrale onderdeel. Daarnaast kunnen bezoekers onder andere verwachten:
- vond fragmenten van het altaar die niet werden gebruikt bij de wederopbouw,
- visualisaties die laten zien hoe het altaar eruit zou kunnen zien in zijn hoogtijdagen en met welke kleuren de muren waren bedekt,
- informatieborden (met o.a. mensen die in de bij naam bekende stoet lopen),
- een korte film over het lot van het monument en de geschiedenis van zijn vondst,
- een model dat het Marsveld voorstelt kort na de Ara Pacis-heuvel.
De tentoonstelling toont ook afgietsels van fragmenten van het Ara Pietatis-altaar gedateerd op zijn regeerperiode Claudius (41-54 jaar). Interessant is dat de originelen werden geplaatst in de gevel van het Romeinse paleis met uitzicht op de tuin Villa Medici.
Het is de moeite waard om ongeveer te plannen 30-45 minuten. Bekijk hier de actuele ticketprijzen en hier de openingstijden.
Praktische tip! De muren van het museumgebouw zijn gemaakt van glas en staal. Het is de moeite waard hieraan te denken bij het plannen van een bezoek in het donker (of op een zeer bewolkte dag), omdat de kunstmatige verlichting in het gebouw delicaat is en de perceptie van het monument anders kan zijn dan bij zonlicht (wat niet betekent dat het erger - gewoon anders).
Praktische tip! Als we het Vredesaltaar willen zien zonder een toegangsbewijs te kopen, kunnen we proberen ernaar te kijken door het raam dat uitkijkt op Lungotevere in Augusta.