Overblijfselen van het publiek ingebouwd in het renaissancekasteel Marcellus Theater behoren tot de meest fascinerende oude sporen in Rome. Het oorspronkelijke gebouw is bijna gebouwd 100 jaar voor het beroemde Colosseum en werd een architectonisch model voor alle latere Romeinse theaters.
Theaters in het oude Rome
De mensen van Rome hadden, in tegenstelling tot de Grieken, geen smaak voor theatrale kunst, maar gaven de voorkeur aan bloedigere spektakels: wagenrennen en gladiatorenworstelen. Toch bestonden ze wel in de hoofdstad drie theatersallemaal ingebouwd 1e eeuw voor Christus, die in totaal ca 50.000 kijkers. Ze voerden, onder andere, gemakkelijk waarneembare melodramatische toneelstukken op die de vieringen begeleidden seculiere feestdagen (ludi saeculares) en muziekuitvoeringen werden georganiseerd.
Het eerste permanente theater in Rome werd op initiatief gebouwd Pompeius de Grotedie op deze manier zijn zegevierende militaire veroveringen wilde vieren. Het complex werd ingehuldigd in 55 v.G.T., en het theater is vernoemd naar de oprichter. Helaas zijn er tot onze tijd geen zichtbare overblijfselen van dit object bewaard gebleven. We weten alleen dat het het gebied bezette tussen het huidige Campo de 'Fiori-plein in Rome en de archeologische vindplaats Largo di Torre Argentina. Een bescheiden herinnering aan de oude structuur is de gebogen vorm van de straat Via di Grotta Pintadie perfect de lay-out van het publiek van het oude theater zal volgen.
Het idee om nog een monumentaal theater te bouwen ontstond in het hoofd Julius Caesar. Hij wilde een prachtig gebouw optrekken dat de pracht van het door zijn rivaal Pompeius gestichte complex zou overtreffen. Hij leefde echter niet om de voltooiing van de constructie te zien, die werd voortgezet door de eerste Romeinse keizer Octavianus Augustus.
Hij was het derde theater in Rome Balbus Theaterdie in de onmiddellijke nabijheid van de twee vorige stonden. Het heeft onze tijd ook niet overleefd, maar het was mogelijk om fragmenten van gebouwen direct achter het podium te vinden. Momenteel maken deze ruïnes deel uit van het nationaal museum Museo Nazionale Romano Crypta Balbi.
Marcellus Theater: geschiedenis en architectuur
De bouw van het gebouw werd gestart terwijl Julius Caesar nog leefde. Ze begonnen met het bouwrijp maken van het terrein, wat gepaard ging met het slopen van onderdelen Circus van Flaminius en de verplaatsing of verwijdering van omliggende gebouwen en tempels. Na de dood van Caesar in 44 v.G.T. verantwoordelijkheid voor het project overgenomen Octavianus Augustuswaardoor de bouw tot een einde kwam. Het voltooide theater is vernoemd naar zijn voortijdig overleden (alleen leeftijd) 19 jaar) neef en erfgenaam Marcellus. Tussendoor vond de officiële inhuldiging van het theater plaats 13 en 11 v.G.T., hoewel de eerste toneelvoorstellingen daar al werden georganiseerd in 17 v.G.T.
Het Marcellus Theater, gebouwd in de buurt van de Tiber werd een architectonisch model voor alle latere gebouwen van dit type gebouwd in het rijk. Zijn decor verschilde echter van de Griekse theaters. Allereerst waren theaters in de Romeinse architectuur onafhankelijke structuren en in de Griekse wereld werden ze gegraven in natuurlijke hellingen. Beide soorten gebouwen deelden een halfronde auditorium genaamd waarschuwing, het toneel en het erachter staande toneelgebouw. Het belangrijkste verschil was: orkestzoals de ruimte tussen het podium en het publiek werd genoemd. In het geval van het Marcellus-theater en andere Romeinse theaters had het een halfronde vorm en bevatte het draagbare kuril-stoelen die bedoeld waren voor vertegenwoordigers van de hogere klassen. In Griekse theaters had het orkest de vorm van een cirkel en was bedoeld voor het koor, niet voor het publiek.
Het publiek van het Marcellus Theater keek uit op de Tiber en kon zelfs plaats bieden aan 20.500 toeschouwers. De gevel van het auditorium, alleen gemaakt van travertijn, bestond uit drie niveaus. De eerste twee waren arcaden (41 arcades op elk niveau). Het begane grondgedeelte was versierd met zuilen in de Dorische orde, en de volgende verdieping in Ionische. interessant, het was waarschijnlijk het eerste gebruik van een zuilengalerij met twee verdiepingen in de Romeinse architectuur.
De laatste derde verdieping, die tot op de dag van vandaag niet bewaard is gebleven, had waarschijnlijk de vorm van een eenvoudige muur zonder arcades, versierd met pilasters. Het hoogste niveau van het theaterpubliek, zoals in het geval van het Colosseum, was waarschijnlijk alleen gevuld met houten banken die bedoeld waren voor de laagste sociale klassen.
Vandaag is het onzeker tot wanneer het theater werd gebruikt. Het is mogelijk dat het al in het begin werd behandeld als een bron van bouwmateriaal 4e eeuw. Uit de bewaarde bronnen weten we dat het nu niet bestaande toneelgebouw er nog stond 421.
Verder gebeuren
Na de val van het westerse rijk en de komst van het christendom deelde het Marcellus Theater het lot van andere monumentale heidense gebouwen - eeuwenlang werd het behandeld als een steengroeve en werd het stuk voor stuk uit elkaar gehaald. IN 11e of 12e eeuw de overblijfselen van het publiek vielen in handen van de familie Pierleone, die de oude structuur verwerkte in hun versterkte fort, dat zich uitstrekt van de Tiber tot het Capitool.
IN 1368 het recht op dit gebied is overgenomen door de familie Saveli. Niet alles 150 jaar later besloten ze de middeleeuwse gebouwen te vervangen door een renaissancepaleis. Ze werden ingehuurd om deze moeilijke taak uit te voeren Baldassar Peruzzi, een leerling van Donato Bramante, die enige tijd eerder een prachtige had gebouwd Villa Farnesina. De architect integreerde de bewaarde gevel van het Romeinse theater netjes in een nieuwe residentie.
IN 18de eeuw het paleis werd eigendom van de familie Orsini, die er enkele wijzigingen in aanbracht, zij het voornamelijk in de residentie.
Marcellus Theater vandaag en monumenten in de omgeving
Twee lagere niveaus hebben onze tijd overleefd, na 12 bogen elkdie een integraal onderdeel van de achterwand blijven Orisini-paleis (Palazzo Orsini). Ze vormen minder dan een derde van de oorspronkelijke buitengevel. We zullen ze vanaf het straatniveau zien Via del Foro Piscario (vergrote weergave) of Via del Teatro di Marcello (uitzicht vanaf een grotere afstand).
Tegenover het Marcellus Theater staat een fragment van een zuilengalerij bestaande uit drie marmeren zuilen Tempel van Apollo Sosius Met 433 v.G.T.die werd gebouwd als dank voor het uitroeien van de pest uit de stad. Het complex is herbouwd in 34 v.G.T. tijdens het bewind van de consul Gaius Sosius, vandaar het tweede deel van de naam. De nabijheid van het theater en de tempel is niet toevallig, aangezien de eerste de locatie was voor toneelvoorstellingen die werden opgevoerd vanuit ter gelegenheid van het jaarlijkse en negendaagse festival van Apollo Medicus (Healer).
FOTO'S: 1. Fragment van de zuilengalerij van de tempel van Apollo Sosianus; 2. Marcellus-theater.
Momenteel maken het Marcellus Theater (zonder de mogelijkheid om het paleis zelf te betreden) en de Tempel van Apollo deel uit van een kleine archeologische vindplaats die toegankelijk is zonder kaartjes. Het is de moeite waard om naar het einde van het afgescheiden gebied te lopen en de monumentale poort te bereiken, die in het verleden de ingang was van de oude Portiek van Octaviaen die nu deel uitmaakt van Kerk van Sant'Angelo in Pescheria.
De niet langer bestaande portiek werd gesticht door Octavian August op de plaats van een vergelijkbaar, maar minder indrukwekkend bouwwerk, en ontleent zijn naam aan de naam van de zus van de keizer, Octavia. Het werd gebouwd op een rechthoekig plan met zijden van ongeveer 119 en 132 m. In het binnenste deel bevond het zich maar liefst 5 gebouwenwaaronder twee tempels en een bibliotheek. In de portiek zelf werden kostbare kunstwerken van de grootste Griekse meesters bewaard: Phidias, Lysippos (enkele tientallen bronzen paardenbeelden) en Skopas. Het gebouw is gerestaureerd in 203 jaar door de keizer Septimius Severusdie wordt herinnerd door de inscriptie op de architraaf die tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven. Het is de moeite waard hier te vermelden dat het oude Rome vol was met portieken rond open binnenplaatsen, maar geen van hen heeft het overleefd tot onze tijd.
In dit gebied was ook een van de oudste Romeinse circussen - tot op de dag van vandaag niet bewaard gebleven Circus Flaminus (Circus van Flaminius). Het had echter niet de monumentale vorm die bekend was van Circus Maximus of de typische vorm van de baan, maar leek eerder op een grote weide. Daarom werden er geen wagenrennen georganiseerd, maar hooguit paardenrennen. Het werd echter vaker gebruikt om officiële bijeenkomsten en parades te organiseren.
