Lintwormen zijn parasieten uit de groep platwormen. Ze bestaan al tweehonderdzeventig miljoen jaar en leven sindsdien in het spijsverteringsstelsel van gewervelde dieren, tot wel twintig meter lang.
1. De naam heeft zeker te maken met het uiterlijk, want deze parasiet lijkt op een lang en plat lint. De structuur hangt af van of het bewapend is of niet, maar de meeste hebben zuigorganen.
2. Lintwormlarven ontwikkelen zich in de spieren van plantenetende dieren, dus mensen raken er meestal mee besmet door rauw vlees te eten. De eieren zijn ook te vinden op fruit en groenten, dus het is belangrijk om ze grondig te wassen voordat je ze eet.
3. Symptomen van een lintworm in het spijsverteringskanaal worden vaak verward met andere ziekten. Een persoon begint zich zwak te voelen, heeft hongergevoelens, evenals buikpijn en diarree. Parasitaire tests helpen bij het diagnosticeren van het probleem.
4. Na het detecteren van een lintworm in het lichaam, krijgt de patiënt medicijnen die de parasiet verzwakken. Dankzij hen worden de fragmenten uitgescheiden in de ontlasting en is het probleem opgelost.
5. Lintwormen hebben geen spijsverteringsstelsel. Zijn lange lichaam absorbeert voedingsstoffen van buitenaf en verdrijft ze ook.
6. Lintwormeieren worden op de zwarte markt verkocht. Hun illegale verkoop is populair bij diegenen die moeiteloos willen afvallen. Het hebben van een parasiet in het spijsverteringsstelsel zorgt ervoor dat het voedingsstoffen opslokt en zijn gastheer verliest gewicht.
7. Varkenslintworm is het gevaarlijkst omdat hij in verschillende menselijke organen kan nestelen.
8. De gewapende lintworm heeft, in tegenstelling tot de ongewapende, haken die aan de darmwand worden bevestigd. Daardoor is het veel moeilijker om er vanaf te komen en kunnen er ook mee-eters in de spieren ontstaan.
9. Als een gewapende lintworm de oogbol of de hersenen van een persoon binnendringt, kan dit zelfs leiden tot blindheid, evenals tot ernstige hoofdpijn en toevallen zoals epilepsie.
10. Langdurige voeding van de lintworm kan leiden tot veel onaangename complicaties, bijvoorbeeld avitaminose, blijvende vermoeidheid en bloedarmoede.